Oetsloven Blues #24 Festival Wellen (06-08-2022) report & photo credits: Freddie info organisatie: Oetsloven Blues © Rootsville 2022

Na enkele jaren vertraging, voor de ons bekende reden, is het dan zo ver. De 24ste editie van 'Oetsloven Blues' in het weide landschap van Wellen is een feit. De gekende formule van enkel Belgische bands blijft ook nu nog behouden en zo staan er liefst zes eigen bands en/of muzikanten op het Oetsloven podium. Al lang niet meer tussen de Limburgse vlaaien ;-) maar in de zuiver natuur tussen perenbomen.

De vorige editie viel plaats op 3 augustus 2019 maar toen werden we plots door iets getroffen wat we destijds niet voor mogelijk hadden gehouden. Gelukkig zijn ze ook hier aan de 'Kapel van Oetersloven' veel bougiekes komen branden en alles te boven gekomen, en zo zijn menig blues liefhebber weerom afgezakt voor een samenkomst in het Limburgse Oetersloven.

In het Vlaams-Brabantse Sichem zongen de heren in de 18de eeuw nog van 'Wij zen de mannekes van plezier, Zichem dat is boven' maar dat gaan we hier vandaag op 'Oetsloven Blues' eens veranderen se. Meteen al 'Cristal Alert' door de aanwezigheid van 'Gevarenwinkel' en 'be-Mine Blues'. Ook onze Waalse vrienden van 'DLB on Stage' tekenen present. Ook een meer dan grote delegatie van bij onze noorderburen zoals die van 'Zilst Blues' die zich al vroeg kwamen te nestelen op de camping wat de organisatie gunstig moest stemmen. Of we nog in de solden-periode zitten weet ik niet maar hier op 'Oetsloven Blues' was alles aan 2 euro, incluis witte en rode wijn. Er was daar zelfs bediening aan tafel....heu olievaten inbegrepen ;-)

Vandaag op het menu het duo 'Big D & Captain Keys' die we beiden uiteraard kennen van bij de 'Bluesbones'. Dan één van onze oudste blues bands in de zo goed als originele bezetting, Chilly Willy, Loony Goony & The Free American Indian Hippy Blues Streetfruits met daarin de 82-jarige blues shuffler Walter Cuyvers als oudste bluesdrummer van het land en klaar om zo klaar om hun Ivoren jubileum tegemoet te gaan. De resurrection van 'Bourbon Street' met daarbij guitarslinger Andy Aerts. De créme à la créme van onze inlandse blues met de 'Travellin' Blue Kings' en als afsluiter de feestlijk uitgedoste 'The Catsmokes' die dit jaar ook al hun 20-jarig jubileum vieren in nog steeds dezelfde bezetting als toen. Zo kan je stellen van alles komt terug. Voor de muzikale omlijsting tijdens de change-overs doen ze beroep op de akoestische inbreng Jan Bruynooghe die we ook kennen van bij de 'Dirty Five'. Een gevarieerde affiche waardoor onze honger naar blues & co weer wat is aangewakkerd. Als 'Master of Ceremony' is er Wouter aka 'Doghouse Sam'.

Openen doet het duo  Nico De Cock en Edwin Risbourg AKA 'Big D & Captain Keys'. Beiden uiteraard leden van "The Bluesbones", onze bluesrockers bij uitstek. De black & white keys en cabasa staan klaar en dus gaan de spotlights aan voor 'Big D & Captain Keys'. Met hen verdiepen we ons in de legacy van oude en hedendaagse blues maar ook in het werk van songwriters als Chris Stapleton en Tom Waits.

Al menig maal kunnen van genieten maar vandaag de eerste keer op het podium van een festival. Beiden openen we met 'Every Day I Had The Blues' dat we wel allemaal kennen van BB King maar waarbij de geschiedenis teruggaat naar 1935 toen de broers Pinetop en Milton Sparks het kwamen op te nemen. Mooi meegenomen is wanneer er een stukje soul wordt ingebracht zoals Otis Redding zijn 'Sittin' on The Dock of The Bay'.

Na het Vaudeville bluesje uit 1923 "Nobody Knows When You're Down and Out" van Jimmie Cox komen we terecht bij het werk van Chris Stapleton en de oeh's en de aah's ontluiken uit menige monden bij het horen van 'Whiskey and You', ja het ene is soms met het andere verbonden. Er kan zeker ook geen werk ontbreken van de godfather van de blues en zo galmt 'Crossroad Blues' uit 1936 door de boxen.

John Hiatt, nog zo een meesterlijke songwriter waarvan iedere muziekliefhebber de deuntjes wel kan meezingen, zeker ook het nu gebrachte 'Have A Little Faith In Me'. Ook een paar originals van de 'Bluesbones' passeren de revue en zelfs de 'IRS Blues' van 'Blue Blot' krijgt hier zijn plaatsje. Als fan van Tom Wiats keek ik er uiteraard naar uit, naar het brengen van 'Ol'55' uit 'Closing Time' en zo schrijven we ook al 1973. Als outswinger krijgen we nog eentje van de 'Bluesbones', 'Devil's Bride' is trouwens een certitude als het op verzoeknummertjes aankomt. Intieme en prachtige binnenkomer van deze 'Oetsloven Blues'. Het beste applaus kwam misschien wel van de jongste en schattigste bezoekster van dit festival...

clappin' hands for Big D & Captain Keys...

Tijd nu om de eerste keer 'Jan Bruynooghe' aan het werk te zien. Jan  brengt akoestische versies van zijn favoriete songs en is een meester in 'fingerpickin'. Zijn behendigheid op de akoestische gitaar en het bewerken van, de gitaar neck zijn outstanding te noemen. Je mag werk verwachten van Mississippi John Hurt, Doc Watson of Colter Wall, maar evengoed aan uitgeklede nummers van bijvoorbeeld Neil Young of Tom Waits.

Jan heeft nog niet zo lang de liefde ontdekt voor de akoestische blues en voelt zich zo opperbest in zijn vel en dat voel en hoor je. Met Colter Wall’s 'Sleeping On The Blacktop’ wordt dit meteen ook bevestigd want voor het podium buiten kwamen de echte blues liefhebbers er al onmiddellijk in grote getalen op af. Met nummers als een wel zeer intieme versie van ‘St James Infirmary’ en ‘Deep River Blues’ weet hij hier alle luisterende blues fans zonder moeite in te pakken net als Mississippi John Hurt's ‘Make Me A Pallet’. Bangelijk goed en wedden dat er ook hier op dit kleine podium straks geen plaatsje meer vrij is. Wij maken ons nu op voor de originele bezetting van 'Chilly Willy', net zoals onze Waalse vrienden.

Chef un P'tit verre on a soif...

Het moment is aangebroken voor de blues en fun van Chilly Willy, Loony Goony & The Free American Indian Hippy Blues Streetfruits. Naast frontman 'Huibbe' bestaat de band ook nog uit Walter Cuyvers, “Dizze” Gery Alaerts  op de Mississippi Saxofoon en bassist Roel Celis. Vervolledigen de groep ook nog stringbenders  Dirk ’Calvin’  Cuyvers en Dirk Piselé aka de Pizze. Om te beginnen plaatsen we als rariteit één van de allereerste groepsfoto's van deze band, ra ra ra?

met dank aan Gery Alaerts.

De vorige confrontatie met 'Chilly Willy' was er op Hookrock Indoor wat meteen voor volk op de dansvloer zorgde. Smoelschuiver  'Dizze' Gery Alaerts liet toen al horen dat hij nog niets van zijn finesse had ingeboet. Voor bassist Roel Celis was het achteraf behelpen met pleisters door het trekken aan de dikke snaren, maar oefening baart kunst.

Opperste concentratie dus but a devil and a song will help ;-) en dat horen we bij hun opener "New Orleans" en zo krijgen hier sommigen onder ons bijna een 30-tig jarige flashback en warempel ook een volle dansvloer. Met "I'm Ready" en Sonny Boy Williamson zijn "Help Me" krijgen we hier met z'n allen de bevestiging, deze 'Chilly Willy' doorstaat met grote onderscheiding de tand des tijds en zouden een 'Appellation d'origine Contrôlée' als label moeten meekrijgen. Goede wijn die alsmaar beter wordt.

Nummers als 'Little Girl' en 'Devil in My Clouset' zorgen hier voor een onvervalst party gevoel. De fans van deze 'Chilly Willy', ja daar kunnen die van de Stones nog een puntje aan zuigen. Opperste beweging op de dansvloer is daar het bewijs van. Helaas voelen we met met 'Don't Start Me Talkin' het einde van hun optreden naderen maar niet zonder dat die van 'Chilly Willy' hier nog eens een laatste keer het vuur aan de lont komen te steken met hun wereldberoemde uitvoering van 'Hip Shake Baby' aka 'Shake Your Hips' van Slim Harpo.

Het zou moeilijk geweest zijn indien MC Wouter niet het podium opkwam om een bisser te vragen. De laatste van de band was nog niet van het podium of de eerste mocht zich onder luid applaus al omkeren en ging de tijdlijn van 'Oetsloven Blues' meteen de vuilbak in. Chilly Willy, Loony Goony & The Free American Indian Hippy Blues Streetfruits die deden nog eenmaal de tent daveren met 'I Got My Mojo Working" en die van den Huibbe was niets anders dan good mojo. Zelfs deze blues sisters kwamen er voor uit hun stoel.

soul mama's, blues sisters

Terug naar het zijpodium voor 'Jan Bruynooghe' en zoals ik het aanvoelde er was zo goed als geen grassprietje meer vrij. Aandachtig luisterde iedereen naar Tow Waits zijn 'Old Shoes and Pictures Postcards' en werd het met Randy Newman's 'You've Got A Friend In Me' alsmaar stiller.

Het leek hier voor dit kleinere podium één happy family. Jan 'Bruynhooghe die werd alsmaar intenser met  ‘Sitting On Top Of The World’ was er dan weer eentje van de Mississippi Sheiks en welke blues liefhebber kan daar aan weerstaan. Ondergetekende ook alsmaar meer in zijn nopjes met alweer eentje van Tom Waits en zijn 'Invitation To The Blues'. Op de vraag van Sam Chatmon's 'Who's Gonna Love You Tonight' bleef het antwoord uit. Gelukkig ook want nu moesten we ons terug opmaken voor de nieuwe start van 'Bourbon Street'.

We keken er al zo lang naar uit, naar de heropstanding van Mario en zijn Bourbon Street. Normaliter zou dit hebben plaats gevonden op de 'Easter Blues Night' in Sint Lambrechts Herk van 'Elkerlyc Live' maar daar was die dekselse Covid-19 dan weer terug. Ik weet niet of ze sindsdien op afzondering zijn geweest maar vandaag zijn ze er alvast klaar voor.

'Bourbon Street' bestaat uit Mario Jossels aka Little M. Verder nog Chopstick Will, Lowdown Alex en Daddy B, en als vers bloed Andy Slick. Allemaal nicknames voor deze welgekende blues muzikanten. Iedere band heeft wel zijn ups and downs maar de fans van 'Bourbon Street' zijn niet wat in hun nopjes dat de nieuwe start hier op 'Oetsloven Blues' zijn aanvang kent. Ook nu is de ruimte voor het podium weerom volledig ingenomen en kan iedereen genieten van de warme en rauwe klankkleur van 'Little M'.

Met 'Kick Me To The Curb' dat we ook kennen van 'Lil' Ed & The Blues Imperials' lijkt het meteen of ze zijn nooit weggeweest. Als nieuwkomer is er Andy Aerts op de six strings maar met zijn skills is dit 'a peace of cake'. Een goed geoliede machine waaruit niets kan worden waargenomen dat ze weg zijn geweest. Hun fans die blijven uit de bol gaan en moest er een Gospel Choir aanwezig zijn geweest zongen die dan meteen van 'Raise The Roof'.

Andy Slick is het type gitarist die het overal kan maken zelfs aan de zijde van George Thorogood. Hier ging het dak er af met nummers als 'Trouble Was Money' en 'Don't Turn Me In'. 'Whiskey, Beer & Wine' van Buddy Guy brengt ons ook richting einde concert. Ook voor harper 'Daddy B' wordt het nog eenmaal alles geven op 'Outside of This Town' van het aanstromend talend Christone 'Kingfish' Ingram. Afsluiter is 'Good In My Neighbourhood' en kan zo ook als lijflied van Little M worden beschouwd. MC Wouter komt het podium opgestormd...een bisser zeker? Zeg maar van ja!

Liefde is elkaar recht houden...

Ik denk wel dat we mogen stellen dat de kers op de taart vandaag is weggelegd voor de 'Travellin' Blue Kings'. We zijn als sinds hun ontstaan in 2018 fan en het werd allemaal nog beter door het binnenhalen van niemand minder dan JB Biesmans. Verder bestaat de groep nog uit Jimmy Hontelé (gitaar), "PC" Cuyvers (Hammond), Winne Penninckx (bass) en Marc Gijbels (drums) en gooiden ze met het uitbrengen van hun laatste album 'Bending The Rules' meteen een bullseye.

Deze 'TBK' openen met 'You're A Wonderful One' en daarmee bedoelt Biesmans uiteraard iedereen hier op 'Oetsloven Blues'. De danslustigen blijven toestromen wat betekend dat er een nieuw feestje zit aan te komen. Echt probeer maar eens te blijven staan op de tonen van 'Wired Up', geschreven door Jimmy Hontelé en eentje om op de deur te kloppen van Quentin Tarantino. Machtig is en blijft de 'Beast' de Hammond van Patrick Cuyvers die zoals steeds met een kamerbrede smile zijn toetsen komt te beroeren.

Na de dancing moves op 'Hold Your Horses' en I Smell Trouble' krijgen we sinds lang hier op 'Oetsloven Blues' een cool down met het soulvolle 'If Only'. Eventjes dan want mijn favoriete song zit er aan te komen. A Stiifer Drink' lijkt een ietsje andere intro te hebben zodat Jr. Walker eventjes verscholen blijft maar gaandeweg worden de aanwezigen zot. Iemand dacht zelfs dat Jimmie Vaughan op het podium stond, Nee, Nee dat is de Jimmy van bij ons. Wereldklasse gewoon en ook al waren ze hier bijna een uur over tijd toch was het nog even gas geven met 'de' drumsolo van vader en zoon Gijbels, Drums a Go Go. Al hebben we het al zo vaak kunnen zien toch blijft het incredibele! '1', welgeteld '1' cover met The Blasters hun 'So Long Baby Goodbye' al hopen wij op een weerzien bij 'Goezot' voor de 'Belgian Blues Challenge' op 15 oktober in het jaar 2022.

die van Gevarenwinkel zagen dat het goed was... ja Doc geef de Bruno maar een hint.

En daar zijn ze dan, de jarigen. Twintig kaarsjes blazen 'The Catmokes' dit jaar uit en zo mogen ze ook op vrijdag 'Gevarenwinkel' openen. Hier sluiten ze af en op 'Oetsloven Blues' is het de gewoonte om dit te doen met een band die hun heil anders gaan zoeken dan bij de blues. De band bestaat uit zanger en gitarist Gerrit Cuypers. De tweede gitarist is Hans Van Zichem en de ritme sectie bestaat uit drummer Robert ‘Bettes’ Theys en bassist Jan ‘Jakke’ Vermeulen. Hun muzikale inbreng brengt ons naar de era's van rock 'n roll en in 2011 brachten ze het zelfs tot op het grote podium van “Blues Peer”.

Hier rest hun de taak om de laatste overlevenden van deze 24ste editie nog een afscheid vol rock 'n roll aan te bieden. Wonderwel is de tent nog volledig gevuld en houden de laatsten elkaar recht. Mezelf brachten ze even van de wijs want die duivelse katjes hadden hun ganse setlist onderste boven gehaald. Geen 'Texas Sun' of 'Good Day For The Blues' meer maar in plaats daarvan 'Tina's Toledo's Street Walking Blues' but who the f*ck is Tina Toledo?

Gelukkig varen we met 'Jimmy Wood' niet blind meer en neemt rock 'n roll terug de bovenhand met 'No Money Honey' en 'Red Rose'. Op de tonen van 'Bony Marony' en 'Two Trains' werd iedereen hier nog een laatste keer op de proef gesteld en bleef het feestje ook maar duren. Nog nooit gezien op dit late uur op 'Oetsloven Blues', een uur waar velen anders al liggen te knorren.

Stukje Elvis dan maar met 'Burning Love' en Little Willie John zijn 'I'm Shakin' uit 1960, hier in de versie van 'The Blasters'. Ook deze 'The Catsmokes' sluiten af met eentje van diezelfde Blasters, 'Marie Marie', alles geve. Een bisser nog omdat ze toch al over tijd zijn en wordt misschien wel de meest succesvolste editie van 'Oetsloven Blues' mee in de analen vermeld. Was da goe, of was da goe? Morgenvroeg nog spek met eeeeeiren, de slimste onder ons bestellen nu al ;-) and the wolf will survive...

applaus aan iedereen van Katrientje van Oetersloven

hoeveel bezoekers er waren? hij weet het niet maar wij wel, almost heaven;-)